Mutter-Kind- Bindungsanalyse
Psychologische Unterstützung rund um die Geburt
.jpg)
Die Analyse der Mutter-Kind-Bindung ermutigt schwangere Frauen, eine tiefgehende Beziehung zu ihrem ungeborenen Kind aufzubauen.
Durch die Bindungsanalyse fühlt sich das ungeborene Kind von Anfang an in seiner Persönlichkeit erkannt und respektiert. Für das Kind wird ein „psychologischer sicherer Raum“ geschaffen. In diesem Raum kann das Kind ein deutliches Gefühl für sein körperliches und psychisches „Ich“ entwickeln.
Bisherige Erfahrungen zeigen positive Auswirkungen auf Mutter und Kind:
-
Weniger Geburtsstress für Mutter und Kind (einschließlich deutlich niedrigerer Raten von Kaiserschnitten und Frühgeburten sowie sehr seltenem Auftreten von postnataler Depression bei der Mutter)
-
Nach der Geburt haben die Kinder guten Zugang zu ihren bereits entwickelten Fähigkeiten, sind ausgeglichen und treten in Kontakt mit ihrer Umgebung
-
Die Kommunikation mit dem Kind nach der Geburt ist klar und intuitiv
Für wen ist die Pränatale Bindungsanalyse geeignet?
Die Bindungsanalyse eignet sich für jede schwangere Frau (und Paare), die an einem engen Kontakt zu ihrem Kind interessiert ist.
Diese Methode ist besonders wichtig und wird empfohlen, wenn du schwierige Erfahrungen mit Fruchtbarkeit oder vorherigen Schwangerschaften gemacht hast, zum Beispiel:
-
Du hattest eine schwierige oder traumatische Geburtserfahrung,
-
Du hast ein Kind verloren (Abtreibung, Fehlgeburt),
-
Du hast ein Frühchen zur Welt gebracht,
-
Du hattest einen Kaiserschnitt.
Sie kann sehr hilfreich sein, wenn:
-
Du dich aktuell in einer stressigen Lebenssituation befindest,
-
Die Beziehungen zu deinen eigenen Eltern oder zum Vater des Kindes problematisch sind,
-
Du Komplikationen während der Schwangerschaft erlebst,
-
Du dir Sorgen um die aktuelle Schwangerschaft oder Geburt machst,
-
Du selbst ein ungeplantes Kind warst oder als „falsches“ Geschlecht geboren wurdest,
-
Du weißt, dass es bei deiner eigenen Schwangerschaft oder Geburt Komplikationen gab
(Frühgeburt, Blutungen, Nabelschnurumschlingung, Saugglocke, Zange, Kaiserschnitt).
Die Sitzungen bieten Raum und Möglichkeit, eigene Erfahrungen emotional zu verarbeiten und zu integrieren sowie mögliche Schwierigkeiten zu lösen – was oft in der Schwangerschaft leichter gelingt als in anderen Lebensphasen.
Die Bindungsanalyse schafft einen sicheren Raum, um schwierige Erfahrungen zu verarbeiten und zu integrieren.
Die Pränatale Bindungsanalyse lässt Babys auf einer tiefen Ebene gesehen und gehört werden. So können sie sich respektiert fühlen, und ihre Gefühle, Gedanken sowie Eigenständigkeit werden wahrgenommen. Die Kommunikation mit dem Kind in so einem frühen Stadium regt die Gehirnentwicklung intensiv an. Das Vertrauen des Kindes in die Welt wächst.
Der Vater des Kindes kann ebenfalls an den Sitzungen teilnehmen.
Przebieg
Kiedy rozpocząć?
Analizę Więzi Prenatalnej warto zacząć jak najwcześniej, przynajmniej przed 20.-25. tygodniem ciąży.
Pierwsze spotkania
Służą zebraniu historii rodzin pochodzenia matki i ojca dziecka, a także obecnej sytuacji życiowej.
sesje z dzieckiem
Sesje dla niemowląt koncentrują się na spotkaniu z nienarodzonym dzieckiem.
koncowa faza
Rozpoczyna się w
37 tygodniu ciąży i kończy się około dziesięciu dni przed spodziewaną datą porodu.
Analizę Więzi Prenatalnej warto zacząć jak najwcześniej, przynajmniej przed 20.-25. tygodniem ciąży, aby mieć wystarczająco dużo czasu do porodu. Można zgłosić się także później.
Pierwsze spotkania służą zebraniu historii rodzin pochodzenia matki i ojca dziecka, a także obecnej sytuacji życiowej. Podczas tych spotkań opracowywany jest genogram, czyli mapa relacji i powiązań w rodzinie. Jest to znaczące narzędzie wspomagające i uwalniające.
Następnie rozpoczynają się cotygodniowe sesje z dzieckiem, na początku których matka relacjonuje aktualne wydarzenia, myśli.
Sesje dla niemowląt koncentrują się na spotkaniu z nienarodzonym dzieckiem. W stanie relaksu, w pozycji leżącej, kobieta w ciąży jest prowadzona w wewnętrznym dialogu ze swoim dzieckiem.
Komunikacja może odbywać się na różne sposoby.
-
wymiana między matką a dzieckiem na poziomie wizualnym
-
spotkanie w formie wewnętrznego dialogu
-
komunikacja oparta na percepcji doznań cielesnych
Jeśli pojawią się jakieś irytacje lub trudności, to jest dobry czas i przestrzeń na ich zbadanie i przepracowanie.
Ostatnia faza rozpoczyna się w 37 tygodniu ciąży i kończy się około dziesięciu dni przed spodziewaną datą porodu.
To czas kiedy, mama zaczyna żegnać się z ciążą. Dziecko oswaja się z przejściem do świata zewnętrznego.
Lęki i wewnętrzne zahamowania kobiety w ciąży zostają rozpoznane i omówione w odpowiednim czasie.
Mama i dziecko przygotowują się do fizycznego procesu narodzin, aby poród był wzbogacającym doświadczeniem.
Ogólne założenia
Idealnie byłoby, gdyby analiza przywiązania rozpoczęła się jak najwcześniej, ponieważ matka często staje w obliczu poważnych zmian na początku ciąży, a dziecko przeżywa w tym samym czasie doświadczenia formacyjne.
W indywidualnych przypadkach może okazać się również przydatna praca nad tzw. prekoncepcyjną analizą przywiązania, czyli jeszcze przed zajściem w ciążę.
Analizą więzi można lepiej przygotować przestrzeń dla dziecka zwłaszcza:
-
w doświadczaniu trudnej płodności
-
po jednym lub kilku poronieniach,
-
po trudnym poprzednim porodzie,
-
po aborcji
-
po doświadczeniu znęcania się nad matką.
Powstanie Analizy Więzi i jej korzyści
Analiza Więzi Prenatalnej obecnie stosowana jest w Niemczech, Austrii oraz w USA. A od 2021 znana jest także w Polsce.
Jej początki sięgają lat 90., kiedy psychoanalitycy György Hidas i Jenö Raffai z Budapesztu obserwowali, jak ważna dla dalszego rozwoju jest jakość relacji prenatalnej. Na podstawie uzyskanych wyników opracowali oni metodę analizy więzi prenatalnej.
Ponad 3000 kobiet w ciąży, które zostały poddane analizie przez Jenö Raffai, wykazało niezwykle pozytywny wpływ na przebieg ciąży, porodu i relacji rodzic-dziecko:
-
znikomo niski wskaźnik przedwczesnych porodów wynoszący 0,02%* (średnio 11%**)
-
znacznie obniżony wskaźnik cesarskich cięć wynoszący 6%* (średnio do 30%**)
-
brak* depresji poporodowej u matki (średnio 12-15%**)
Badania nad analizą więzi przeprowadzone przez Anne Görtz-Schroth w 2023*** pokazują, że:
-
matka dostraja się do dziecka, nabiera wiary w siebie i w procesy fizjologiczne. Są to podstawowe warunki wstępne do samodzielnego porodu (przez matkę i dziecko).
-
często występuje mniejszy niepokój związany z porodem, a tym samym prawdopodobnie mniejszy ból.
-
potrzeba interwencji położniczych jest zmniejszona po analizie wiązania. Skutkuje to większym prawdopodobieństwem normalnego porodu (wskaźnik cesarskiego cięcia ok. 18% w porównaniu ze średnią 30%).
-
mniej przedwczesnych porodów (1% zamiast średnio 8%).
-
zmniejszona trauma porodowa znajduje również odzwierciedlenie w rzadszym płaczu dzieci. Są one bardziej uważne i łatwiej się otwierają, są stabilne emocjonalnie i kompetentne społecznie. Często łatwiej jest im dostosować się do rytmu dzień-noc.
-
interakcje matek z dziećmi są bardziej intuicyjne i bezpieczne, a komunikacja wydaje się łatwiejsza.
-
depresja poporodowa występuje rzadko (1% zamiast średnio 10-15%).
* dane Jenö Raffai 2010
** dane Budapeszt, Węgry 2010
***dane pochodzą z artykułu w "Journal for Prenatal and Perinatal Psychology and Health 37(1), Spring 2023""Association for Pre-and Perinatal Psychology and Health" autorstwa Anne Görtz-Schroth,