Spojrzenie na dziecko i rodzinę okiem Jaspera Juula

Słowa mają moc, zarówno te, które wypowiadamy do innych, jak i te, które kierujemy do siebie. Niosą ze sobą energię, przekaz, który oddziałuje nie tylko na ich odbiorcę, ale także na nas samych. Mają siłę pocieszania, kojenia inspirowania i motywowania. Mogą sprawić, że wzbijemy się na szczyt, ale mogą też podcinać skrzydła. Dla rodziców takie przekazy mają szczególne znaczenie. Często stają się drogowskazami, którymi kierują się, chcąc odnaleźć swoją własną rodzicielską drogę.

NIE z miłości

Za oknem pada deszcz, a ja wracam do niewielkiej książki Jaspera Juula, "Nie" z miłości. To pozycja, od której rozpoczęła się moja przyjaźń z innymi książkami tego duńskiego psychologa. Juul propaguje w nich ideę szacunku i współdziałania w relacji z dzieckiem. Proponuje wychowanie oparte na godności dziecka (i rodzica!) i pokazuje, w jaki sposób stawiać dzieciom granice, ale także pisze, dlaczego warto tworzyć przestrzeń wolną od dorosłych. Krytykuje zarówno podejście autorytarne jak i tzw. wychowanie bezstresowe. Jednocześnie podkreśla wagę dojrzałego przywództwa dorosłych w wychowywaniu dzieci. Poniżej dziele się z kilkoma ważnymi cytatami, zachęcając do zapoznania się z innymi jego książkami o wychowaniu:

"Za mało troszczymy się o nasze indywidualne granice i potrzeby, a potem zrzucamy za to winę na innych. Sztuka mówienia NIE oznacza również umiejętność wzięcia odpowiedzialności za swoje życie – w interesie wszystkich".

“Każdy człowiek jest inny ‒ dotyczy to po równi dzieci i dorosłych ‒ i dlatego trzeba szukać takich sposobów okazywania miłości innym, żeby mogła być przez nich odbierana jako miłość.”

“Kiedy zawsze dajemy dzieciom to, czego chcą, wtedy nie dostają one tego, czego naprawdę potrzebują: swoich rodziców.”

"Nie należy dziecka specjalnie uspokajać, odwracać jego uwagi czy pocieszać, lecz po prostu dać mu czas na wyrażenie swoich uczuć. To dla niego ważne doświadczenie."

"Jak dzieci uczą się radzić sobie z konfliktami? No właśnie, obserwują, jak dorośli to robią. Nic nie pomogą napomnienia, że należy ze sobą rozmawiać grzecznie, skoro oni sami obrzucają się wyzwiskami. Dzieci nie robią tego, co im mówimy, one robią to, co my robimy."